επισκηπτικός

-ή, -ό

αυτός που διευθύνεται ορμητικά από πάνω προς τα κάτω.

[ΕΤΥΜΟΛ. < επι-σκήπτω «ρίχνω, κάνω κάτι να πέσει» + επίθημα -ικός]. <